Niedziela z Raz Dwa Trzy
Według informacji ogłoszonej przez zespół, "Raz Dwa Trzy" rozpoczęło działalność 31 lutego 1990 roku w Zielonej Górze. Kilka tygodni później zagrali pierwszy koncert właśnie w Zielonej Górze, w klubie "Zatem".
Wiosną tego samego roku wzięli udział w Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie zdobywając Grand Prix Festiwalu, nagrodę za teksty, muzykę, aranżacje, nagrodę im. Wojtka Bellona, nagrodę Jacka Kaczmarskiego, oraz prywatną nagrodę J.K. Pawluśkiewicza (20 dolarów amerykańskich). Grupa została zaproszona do udziału w opolskim festiwalu, w koncercie "Debiuty" i otrzymała "Wyróżnienie". W kolejnych latach brała udział w następujących po sobie edycjach festiwali w Krakowie i w Opolu. Na początku lat dziewięćdziesiątych została zaproszona również na festiwal w Jarocinie.
Zdając sobie sprawę z trudności z jakimi krytyka, oraz część odbiorców przyjęła odmienność brzmienia i poetyki, zespół podsuwał definicje pomocnicze, które mogły w dyskretny sposób zainteresować odbiorcę muzyką i treściami zagranymi i wyśpiewywanymi przez muzyków. I tak najpierw mieliśmy do czynienia z "landszaftami muzycznymi" (debiutancka, analogowa płyta "Jestem Polakiem", "To ja" ), następnie "happy spirit" - płyta "Cztery" i "Sufit", "bridge music" na plycie "Niecud".
Ten szczególny, zdystansowany rodzaj egzystencjalizmu poparty elementami sympatii do szeroko pojętej ludzkości charakterystyczny dla twórczości Adama Nowaka, dziennikarze usiłowali porównywać z innymi wykonawcami, co nie zawsze oddawało sens przekazu prezentowanego przez zespół. Nietypowe instrumentarium i wyjątkowe dojrzałe, ale często ironiczne teksty Nowaka kojarzyły się z piosenką napisaną w Paryżu, usłyszaną w Warszawie, gdzieś w drodze do Moskwy. Zespól na płytach "Cztery" i "Sufit" nawiązał współpracę z Wojciechem Waglewskim jako producentem. Muzyka zyskała poszerzone brzmienie, elementy, bluesa, jazzu, folku i dość osobliwą, rockową energię. Tak wzbogacone albumy zyskały sympatię szerszej, nie tylko związanej z tak zwanym nurtem "piosenki studenckiej", publiczności. Pojawiły się teledyski, programy i koncerty telewizyjne (TVP, Polstat, Canal+), które w znaczny sposób przyczyniły się do wciąż rosnącej popularności.
W 1994 roku album "Cztery" był nominowany do Fryderyków w kategorii "Najlepszy Album piosenki Poetyckiej". Płyta "Niecud" wyprodukowana przez Marcina Pospieszalskiego otrzymała Fryderyka '99 w kategorii "Muzyka Alternatywna". Następną płytą nagraną po kilku latach przerwy był koncert zarejestrowany w Studiu im. Agnieszki Osieckiej w Polskim Radiu. Na zlecenie "Trójki" zespół w lutym 2002 roku przearanżował kilkanaście piosenek wielce cenionej w kraju autorki słów do piosenek i wykonał je w piątą rocznicę śmierci tekściarki i poetki w studiu Jej imienia. Koncert ten przeszedł do historii polskiej muzyki rozrywkowej, nakład krążka przekroczył ponad dziewięćdziesiąt tysięcy sztuk - płyta zyskała status "platynowej". Została również nominowana do Fryderyków 2002 w osobliwej kategorii "Muzyka Popularna" .Rok później ukazuje się studyjny, autorski album "Trudno nie wierzyć w nic", który ugruntowuje pozycję zespołu "Raz Dwa Trzy" na rynku muzycznym, czyniąc z grupy jedno z najciekawszych na nim zjawisk. Za tę płytę "RDT" nominowany jest do Fryderyków'2003 aż w siedmiu kategoriach. Otrzymuje pięć statuetek - w kategorii "Muzyka Alternatywna" za "Piosenkę Roku", "Produkcję", "Teksty", "Płytę Roku", "Grupę Roku". Płyta rozeszła się do tej pory w ponad siedemdziesięciotysięcznym nakładzie i zyskała status płyty "platynowej".
Album "Trudno nie wierzyć w nic" (Polskie Radio) w warstwie pomysłu wynika z wcześniejszych dokonań grupy, ale za sprawą współpracy z producentem Marcinem Pospieszalskim muzyka zyskuje nowe, głębsze i szlachetniejsze brzmienie. Na potrzeby rejestracji płyty poszerzone zostaje instrumentarium o elementy perkusyjne(Tomas Celis Sanchez), sekcje dętą (Mateusz Pospieszalski, Antoni Gralak). Teksty nabierają nowego, metafizycznego kontekstu, który poparty mieszaniną wątpliwości ich autora opowiadają o wędrówce czlowieka poprzez życiowe komplikacje. Poszukują intencji złudnej pewności dokonywanych wyborów i prowokują pytania od których nie sposób uciec.
Zespół istnieje od piętnastu lat, a od dziesięciu w niezmienionym składzie nagrywa i koncertuje w kraju i za granicą.
Skład zespołu:
Adam Nowak - gitara, śpiew Grzegorz Szwałek - pianino el. , akordeon, klarnet
Jacek Olejarz - perkusja
Jarek Treliński - gitara elektryczna
Mirek Kowalik - gitara basowa
