28 stycznia 2006
00:00
Boginii współczesnego jazzu w Polsce - Era Jazzu
Jedna z najciekawszych wokalistek współczesnego jazzu, artystka, która w ciągu ostatnich lat zdobyła najwięcej znamienitych nagród i wyróżnień. Od trzech lat jest laureatką najbardziej prestiżowej nagrody muzycznej Grammy Awards (w kategorii "Best Jazz Vocal Performance" ) oraz nagrody głównej dla Wokalistki Roku. Jest artystką o fenomenalnej muzykalności i poczuciu rytmu. Wraz z Cassandrą Wilson i Dianną Krall należy do najznamienitszej elity współczesnego jazzu wokalnego a o jej występy zabiegają najbardziej prestiżowe sale koncertowe świata.
Artystka wychowana w rodzinie o tradycjach muzycznych: ojciec jest śpiewakiem, matka - trębaczem w orkiestrze symfonicznej. Zdolną wokalistkę odkrył w 1972 roku legendarny trębacz Clark Terry, który włączył ją do zespołu i z którym koncertowała (wraz z wielkimi gwiazdami jazzu - Al. Greyem, Eddiem "Lockjaw" Davisem i Tommym Flanaganem) przez kilka sezonów zdobywając estradowe doświadczenie i jazzową elokwencję. Pierwsze, ważniejsze sukcesy przyszły wraz ze współpracą z Night Flight, zespołem pianisty Billy'ego Childsa (1979-81) oraz sezonem koncertowym spędzonym w orkiestrze słynnego Sergio Mendesa (1981). Przez kilka lat pracowała także (1983-86) z Harrym Belafonte, z którym odnosiła spore, komercyjne sukcesy. Coraz częściej pojawiała się w koncertach gwiazd muzyki popularnej i latynoskiej. Do śpiewu jazzowego powróciła dopiero w końcu lat osiemdziesiątych, podpisując lukratywny kontrakt z prestiżową wytwórnia Blue Note Records i dla tej oficyny realizując autorski album " Dianne Reeves" . Nagrania te stały się przedsionkiem do wielkiej światowej sławy oraz sprowokowały decyzję artystki, by już odtąd realizować swoją sztukę wokalną poprzez jazz.Ostatnia dekada to czas największych sukcesów wokalistki: nagrywa wspaniałe albumy zyskujace rekomendujące recenzje krytyków i uznanie wśród publiczności; współpracuje z wybitnymi jazzmanami: McCoy Tynerem, Bennym Carterem, Lionelem Hamptonem, Joe Williamsem, Clark' em Terrym, Jamesem Moody , Philem Woodsem, Tootsem Thielemansem, Kennym Barronem, Georgem Duke'm, Joshuą Redmanem, Airto Moreirą, Roy'em Hargrovem. Ogromnym sukcesem okazuje się album "Bridges" (nagrany wraz z Kennym Garrettem, Billy'm Childsem i George'm Duke'm) nominowany do Grammy Awards. Jednocześnie artystka doskonale odnajduje się w swojej wokalistyce współpracując zarówno z Chicago Symphony Orchestra, berlińskimi filharmonikami, jak też warsztatowym big nbandem Wyntona Marsalisa -Lincoln Center Jazz Orchestra. Sporo uwagi poświęca także artystka edukacji muzycznej: kieruje warsztatami wokalnymi w Los Angeles Philharmonic, Hollywood Bowl oraz Walt Disney Concert Hall . Skalę jej muzycznego autorytetu buduję nie tylko prestiżowa nagroda Ella Fitzgerald Award, ale także recital na otwarcie olimpiady w Salt Lake City a nawet udział w popularnym serialu "Sex In the City". Ostatnie lata należą do niezwykle udanych w karierze artystki. Wraz z Arethą Franklin oraz Norah Jones dostaje się pod skrzydła legendarnego producenta Arifa Mardina, który przygotowuje Dianne Reeves wspaniały album " A Little Moonlight", zestaw standardów jazzu śpiewanych ujmująco przez wokalistkę wraz z jazzowym trio. Album ten zostanie nagrodzony statuetka Grammy w 2003 roku. Kolejne nagrania oraz koncerty (w tym koncert w czasie zgromadzenia ogólnego w ONZ) zjednują artystce miliony entuzjastów na całym świecie.
Artystka wychowana w rodzinie o tradycjach muzycznych: ojciec jest śpiewakiem, matka - trębaczem w orkiestrze symfonicznej. Zdolną wokalistkę odkrył w 1972 roku legendarny trębacz Clark Terry, który włączył ją do zespołu i z którym koncertowała (wraz z wielkimi gwiazdami jazzu - Al. Greyem, Eddiem "Lockjaw" Davisem i Tommym Flanaganem) przez kilka sezonów zdobywając estradowe doświadczenie i jazzową elokwencję. Pierwsze, ważniejsze sukcesy przyszły wraz ze współpracą z Night Flight, zespołem pianisty Billy'ego Childsa (1979-81) oraz sezonem koncertowym spędzonym w orkiestrze słynnego Sergio Mendesa (1981). Przez kilka lat pracowała także (1983-86) z Harrym Belafonte, z którym odnosiła spore, komercyjne sukcesy. Coraz częściej pojawiała się w koncertach gwiazd muzyki popularnej i latynoskiej. Do śpiewu jazzowego powróciła dopiero w końcu lat osiemdziesiątych, podpisując lukratywny kontrakt z prestiżową wytwórnia Blue Note Records i dla tej oficyny realizując autorski album " Dianne Reeves" . Nagrania te stały się przedsionkiem do wielkiej światowej sławy oraz sprowokowały decyzję artystki, by już odtąd realizować swoją sztukę wokalną poprzez jazz.Ostatnia dekada to czas największych sukcesów wokalistki: nagrywa wspaniałe albumy zyskujace rekomendujące recenzje krytyków i uznanie wśród publiczności; współpracuje z wybitnymi jazzmanami: McCoy Tynerem, Bennym Carterem, Lionelem Hamptonem, Joe Williamsem, Clark' em Terrym, Jamesem Moody , Philem Woodsem, Tootsem Thielemansem, Kennym Barronem, Georgem Duke'm, Joshuą Redmanem, Airto Moreirą, Roy'em Hargrovem. Ogromnym sukcesem okazuje się album "Bridges" (nagrany wraz z Kennym Garrettem, Billy'm Childsem i George'm Duke'm) nominowany do Grammy Awards. Jednocześnie artystka doskonale odnajduje się w swojej wokalistyce współpracując zarówno z Chicago Symphony Orchestra, berlińskimi filharmonikami, jak też warsztatowym big nbandem Wyntona Marsalisa -Lincoln Center Jazz Orchestra. Sporo uwagi poświęca także artystka edukacji muzycznej: kieruje warsztatami wokalnymi w Los Angeles Philharmonic, Hollywood Bowl oraz Walt Disney Concert Hall . Skalę jej muzycznego autorytetu buduję nie tylko prestiżowa nagroda Ella Fitzgerald Award, ale także recital na otwarcie olimpiady w Salt Lake City a nawet udział w popularnym serialu "Sex In the City". Ostatnie lata należą do niezwykle udanych w karierze artystki. Wraz z Arethą Franklin oraz Norah Jones dostaje się pod skrzydła legendarnego producenta Arifa Mardina, który przygotowuje Dianne Reeves wspaniały album " A Little Moonlight", zestaw standardów jazzu śpiewanych ujmująco przez wokalistkę wraz z jazzowym trio. Album ten zostanie nagrodzony statuetka Grammy w 2003 roku. Kolejne nagrania oraz koncerty (w tym koncert w czasie zgromadzenia ogólnego w ONZ) zjednują artystce miliony entuzjastów na całym świecie.
NA KONCERT ZAPRASZA ERA JAZZU:
więcej: www.diannereeves.com
reklama
