Legendarny gitarzysta gościem Ery Jazzu

Jim Hall urodził się prawie osiemdziesiąt lat temu i wychował się w rodzinie muzyków, więc nikogo nie dziwiło, że naukę gry na gitarze rozpoczął jako dziesięciolatek. Już trzy lata później, w Cleveland, dokąd przeprowadzili się rodzice, grał w amatorskim zespole jazzowym. Zawodową karierę rozpoczął w czasie studiów w Cleveland Institute Of Music stając się popularnym gitarzystą w miejscowych zespołach jazzowych. W połowie lat pięćdziesiątych przeniósł się na Zachodnie Wybrzeże USA, gdzie kontynuował studia (m.in. studiował grę na gitarze klasycznej w Los Angeles u Vincente Gomeza). Inspirował się przede wszystkim muzyką francuskiego gitarzysty Django Reinhardta .Pierwsze sukcesy odnosił w kwintecie Chico Hamiltona oraz (od 1956 roku) trio Jimmy’ego Giuffre’ego. Równocześnie współpracował z Ellą Fitzgerald ( to dzięki występom z Ellą, w latach 1960-1961, w Ameryce Południowej poznał bossa novę), Billem Evansem, Paulem Desmondem oraz w duecie z Lee Konitzem. Na początku lat sześćdziesiątych pojawił się w zespole Sonny’ego Rollinsa ( zrealizowali wspólnie dwa ważne dla jazzu albumy ‘The Bridge’ oraz ‘What’s New’).

Później prowadził, wspólnie z Artem Farmerem, mały,autorski zespół. W połowie lat sześćdziesiątych karierę jego przysłoniły problemy osobiste, niedługo potem jednak powrócił na trasy międzynarodowe, nagrał też albumy z Billem Evansem i - w duecie - z Ronem Carterem („ Alone Together”). Na początku lat siedemdziesiątych powraca do współpracy z Paulem Desmondem ( entuzjastycznie przyjęty album ‘Conciertos’ ), koncertuje i nagrywa w duecie z kontrabasistą Redem Mitchellem. Na początku lat osiemdziesiątych powraca do basisty Rona Cartera, aby nagrać z nim album ‘Telephone’. Występował także z klasycznym skrzypkiem Itzhakiem Perlmanem oraz z pianistą George’m. Shearing’em (płyta ‘First Edition’). Sporą popularność i uznania przyniosła mu współpraca m.in. z Ornette'em Colemanem czy basistą Ronem Carterem oraz albumy zrealizowane z modnymi jazzmanami młodszego pokolenia ( Michel Petrucciani, Mike Stern, Pat Metheny.) Gitarzysta jest mistrzem nastroju najpełniej realizując swoje projekty w małych składach. Do historii muzyki przeszły jego koncerty w basistą Charliem Hadenem (w Polsce w 1997 roku) oraz ostatni arcyciekawy album zrealizowany z gitarzystą Billem Frisellem.

Uważany jest za jednego z trzech największych gitarzystów - innowatorów w historii jazzu. Dzisiaj nowoczesny jazz nie byłby wielką sztuka, gdyby nie wirtuozerskie innowacje Django Reinharda, Charliego Christiana i Jima Halla. Jego styl wywarł wpływ na wszystkich niemal współczesnych gitarzystów, choć sam artysta nigdy nie zyskał ludycznej popularności, to jest wielką gwiazdą wśród najważniejszych gitarzystów jazzu: od Wesa Montgomery’ego i Joe Passa po Joe Scofielda i Pata Metheny’ego. I choć nie jest być może tak popularny jak wielu innych gitarzystów jazzowych, to jego talenty improwizatora, jak też akompaniatora i kompozytora zapewniły mu pozycję muzyka wyjątkowo cenionego w świecie jazzu. Legendarny gitarzysta napisał także książkę "Exploring Jazz Guitar" uważaną za podstawowy podręcznik dla muzyków. Nie bez powodu Jim Hall stale inspiruje artystów reprezentujących najróżniejsze stylistyki i fascynacje :od gitarzystów Billa Frisella i Pata Metheny’ego, po trębacza Toma Harrella, pianistę Chicka Coreę, kompozytora Phillipa Glassa czy saksofonistę Ornette'a Colemana. Teraz – w ramach krótkiej europejskiej trasy koncertowej – na ekskluzywnym koncercie Ery Jazzu.