15 lipca 2010
16:13
Gwiazdy nad Audioriver 2010 czyli wywiad z Dusty Kidem
Najwyższa pora przedstawić Wam jedną z gwiazd tegorocznego festiwalu Audioriver 2010. Jest nią młody producent z Sardynii, którego produkcje przebojem wdarły się na półki dobrych sklepów muzycznych, a także na tracklisty największych DJ'ów. Na co dzień Fan Lady Gagi, Coldplay i Radiohead. W konserwatorium grał na skrzypcach i pianinie, które teraz zamienił na elektroniczne ich odpowiedniki. Twórca takich hitów jak: Summer of Love, The Kore, The Cat, Lynchesque... czyli DUSTY KID
Piotr Bartosiuk: Jakim samochodem jeździ Dusty Kid? Jakiej drużynie piłkarskiej kibicuje Dusty Kid? :)
Dusty Kid: Dusty Kid jeździ Mercedesem ale nienawidzi prowadzić samochodu. Kto wygrał mistrzostwa świata? Hiszpania? Więc moją ulubioną drużyną jest Hiszpania i na pewno nie Włochy. :)
![[img:1]](/img/artykuly/zdjecia/genelec-4000-4040a-1238cf-6000a-33553.webp)
PB: Kiedyś James Holden powiedział, że DJ po 30tce powinien już skończyć zabawę w występowanie na scenie. Dziś sam ma już 30 lat, a jednak ciągle gra. Jak myślisz, w którym momencie, swojego życia powiesz dość!
DK: Nigdy, mam nadzieję. Nie jestem DJ'em, nazywam siebie muzykiem. Być może gdybym nie grał wyłącznie swoich utworów podczas występów sprawa wyglądałaby inaczej. Chciałbym w przyszłości zając się tworzeniem muzyki popowej oraz tworzeniem muzyki filmowej. Być może gdy skończę już jeździć po świecie grając dla roztańczonej publiczności wtedy to może być koniec Dusty Kida. Ale tylko wtedy gdy będę już KIMŚ w świecie muzyki popowej. :) Żartuję. Na scenie jest paru takich, którzy pomimo swojego wieku nieustannie grają dla swoich fanów, na przykład Sven Vath. Jego wiek nie ma znaczenia jeśli gra dobrą muzykę i doprowadza tym samym publiczność do szaleństwa.
PB: Co jest najpiękniejszego w tym czym się zajmujesz?
DK: Podróżowanie i poznawanie nowych ludzi. Ale ja nienawidzę podróżować więc w moim przypadku najfajniejszym aspektem będzie na pewno to, że mogę tworzyć muzykę przez całe dnie, a potem patrzeć jak ludzie to doceniają.
PB: Czy muzyka elektroniczna, techniczna jest tym czego słuchasz na co dzień? Jeśli nie to czego słuchasz?
DK: W moim samochodzie słucham przeważnie Boba Dylana, The Beatles, Simon & Garfunkel, Coldplay, Midlake, Lady Gaga i oczywiście muzykę klasyczną. Powiem szczerze, że zazwyczaj nie słucham muzyki elektronicznej. Ale w ostatnich miesiącach kiedy po imprezach wracamy ze znajomymi do mnie do domu słuchamy Luomo - Vocalcity.
PB: W takim razie wymień proszę 3 najlepsze Twoim zdaniem albumy ostatniego dziesięciolecia.
DK: Radiohead - Kid A; Coldplay - Viva la Vida or Death and all his Friends; Midlake - The Trials of VanOccupanther
PB: Jak określiłbyś styl który grasz?
DK: Ludzie zazwyczaj mówią mi to samo. Kiedy słuchają moich utworów nie wiedząc do końca kto jest ich autorem twierdzą, że to styl Dusty Kida. :)
![[img:2]](/img/artykuly/zdjecia/hidden-orchestra-na-dwoch-koncertach-w-polsce-hidden-orchestra-33554.webp)
PB: Bez przeszukiwania Wikipedii, encyklopedii albo google.com, co możesz powiedzieć o kraju, w którym zagrasz już 6 sierpnia?
DK: Dziewczyna mojego bardzo dobrego przyjaciela jest własnie z Polski i już po pierwszym spotkaniu bardzo się polubiliśmy.Ona jest piękna, szalona i potrafi mówić w wielu językach. To był właściwie mój pierwszy kontakt z kimś z Waszego kraju i muszę przyznać, że odniosłem naprawdę dobre wrażenie. Drugą znaną mi osobą pochodzącą z Polski jest Fryderyk Chopin. Jako, że jest on jednym z moich ulubionych kompozytorów, jest to kolejny plus dla Waszego kraju. Ostatnią sprawą jest temperatura. Ja pochodzę z Sardynii i słyszałem, że w Polsce jest zimno. Trochę mnie to przeraża, ale ostatnio grałem na Syberii więc chyba nie mam się czego obawiać. :)
PB: Wiele polskich kobiet pracuje jako modelki w największych włoskich domach mody. Czy podzielasz opinię 75% mężczyzn na świecie, że polskie kobiety są najpiękniejsze? :)
DK: Tak jak mówiłem wcześniej, dziewczyna mojego przyjaciela jest śliczna. Dlatego muszę przyznać im rację. Ale nie interesują mnie dziewczyny więc będę musiał przyjrzeć się mężczyznom w Waszym kraju żebym mógł coś o nich powiedzieć. :P
PB: A co słyszałeś o Audioriver? Czy któryś z Twoich znajomych DJ-ów, producentów, kolegów, koleżanek opowiadał Tobie o tym festiwalu?
DK: Kiedy powiedziałem Monice (moja przyjaciółka z Polski), że będę miał okazję grać na polskim festiwalu Audioriver odpowiedziała, że to naprawdę duży i przyjemny festiwal. Kiedy spojrzałem na lineup zdałem sobie sprawę jak duża jest to impreza!
PB: Do którego kraju lubisz wracać i występować? Gdzie grało się Tobie najlepiej?
DK: Do moich ulubionych krajów należą Japonia, Brazylia, Canada (Montreal) oraz Izrael. Ale chyba najbardziej szaloną publikę tańczącą do mojej muzyki znajdziesz we wschodniej Europie i Rosji.
PB: Opowiedz o jakieś śmiesznej, ciekawej sytuacji, która przytrafiła się Tobie podczas występu.
DK: Ciekawie robi się wtedy gdy podchodzą do mnie mężczyźni aby dać mi kwiaty, obrączki albo inne kobiece prezenty. Śmieję się wtedy bo jest to po prostu niesamowite. :)
![[img:3]](/img/artykuly/zdjecia/ben-westbeech-jeszcze-w-styczniu-na-dwoch-koncertach-33555.webp)
PB: Dlaczego rzuciłeś muzykę klasyczną? Jak to się wszystko zaczęło? Dlaczego zająłeś się produkcją muzyczną?
DK: Nigdy tak naprawdę nie porzuciłem muzyki klasycznej. Na pewno nie mogę nazwać siebie już pianistą czy skrzypkiem ale cały czas jestem związany z muzyką klasyczną czego dowodem mogą być moje utwory. Gdy miałem 13 lat dostałem mały sekwenser z wbudowanym expanderem. Potrzebowałem go, by z koncertów pianistycznych stworzyć odrębne części aby potem na nich grać. Po jakimś czasie zamiast używać go w sposób do jakiego został pierwotnie stworzony, zacząłem dla zabawy nakładać stopy basowe na utwory Mozarta i Bacha. To było bardzo interesujące. Następnie zacząłem chodzić do klubów i interesować się w jaki sposób tworzy się muzykę elektroniczną.
PB: Od jakiego sprzętu zaczynałeś swoją przygodę? Co dzisiaj znajduje się w Twoim studio (sprzęt)?
DK: Po sekwenserze Yamaha QY20 zacząłem pracować na Korgu M1. Ale moim pierwszym syntezatorem był Roland JP 8000. Używam go do dzisiaj! Na moim Macbook'u Pro mam Cubase'a, wiele analogowych syntezatorów jak Moog, Roland Juno Jupiter i Sh, Alesis Andromeda oraz w pełni zindywidualizowany kontroler z 88 klawiszami. Posiadam także konsolę Euphonix'a.
PB: Zaczynałeś jako producent, a dziś robisz to do czego przyzwyczajeni są DJ’e – grywasz na wielkich eventach przed wielotysięczną publicznością. Czy myślałeś kiedyś, że tak się to wszystko skończy?
DK: Nie. Ale jak mówiłem wcześniej, to zmieni się w momencie kiedy będę wystarczająco doświadczony bym mógł tworzyć muzykę filmową lub dobre popowe utwory. Cotygodniowe wyjazdy stają się trochę frustrujące. Kiedy wracam do domu jestem zmęczony i nie chcę znowu spędzać czasu wyłącznie w studio. Być może w przyszłości będę mniej występował i skupię się głównie na produkcji, która jest moim głównym zainteresowaniem... No może poza mężczyznami. :)
PB: Czy można być dobrym Djem nie będąc producentem? Czy Dj, który nie chce zajmować się produkcją ma szansę wybić się w dzisiejszym świecie? Stać się gwiazdą jako DJ?
DK: Może wydać się to niewiarygodne ale na świecie jest wielu znanych DJ'ow, którzy wysługują się innymi by zrobili dla nich jakiś utwór. Takie utwory chociaż nie zrobione przez nich są sygnowane ich nickami. Uważam, że to do dupy ale wielu z nich można nazwać wielkimi jeśli wychodzą potem na scenę i dobrze graja ze swoich płyt. Wszystko jest więc możliwe.
PB: Czy masz jakieś rady dla młodych polskich producentów zaczynających zabawę w produkcję muzyki elektronicznej?
DK: "Be a baker don't be a music maker." Ludzie cały czas potrzebują chleba i zawsze będą go potrzebowali. Na pewno nie da się go ściągnąć za darmo z internetu.
Autor: Piotr Bartosiuk
DUSTY KID, czyli Paolo Alberto Lodde, już jako dziecko przejawiał muzyczne talenty. Jako dziesięciolatek, po zaledwie rocznym kursie gry na pianinie i skrzypcach, został przeniesiony do szóstej klasy konserwatorium. Z czasem jego zainteresowania ewoluowały w kierunku muzyki elektronicznej, wolnej od klasycznego dyktatu i akademickiej tradycji. Dusty Kid z zamiłowaniem eksperymentował z brzmieniem syntezatorów, samplerów i sekwencerów, co utwierdziło go w przekonaniu, że produkcja własnej muzyki jest tym, co chce robić w życiu. Jako 19-letni chłopak zadebiutował singlem o wiele mówiącym tytule “I Found A Reason”, wydanym przez brytyjski label Lowered Recordings. Następnie wydawał swoje remiksy i produkcje w takich oficynach, jak Mutiny UK, Juicy Records Robbiego Rivery oraz Trinity Hi-Fi. Następnie przyszedł czas na "Summer of Love" - pierwszy oficjalny numer firmowany artystycznym pseudo Dusty Kida.
Prawdziwa sława nadeszła w 2004 roku, kiedy to Dusty Kid powołał do życia projekt Duoteque, a jego skład zasilił DJ Andrea Ferlin. Wspólnie wydali liczne EP-ki dla Boxer Recordings, a ich produkcje zaczęły pojawiać się w setach Richiego Hawtina, Tiefschwarz, Ricardo Villalobosa, Dominika Eulberga, Svena Vätha, Magdy i wielu innych. Wreszcie po kilkuletniej współpracy, Dusty Kid zdecydował się na solową karierę.
W 2007 roku ukazała się pierwsza solowa EP-ka "New Ordinament" wydana przez label Motivo. Niebawem, jeszcze tego samego roku, ukazały się jego kolejne produkcje, jak “Signal ’63 EP” dla wytwórni Kling Klong, “Tsunamy”/”Milk” dla Systematic, “Anatome EP Vol.1” Boxer Recordings oraz “The Cat” / “The Kitten” wydana przed kultowy label Normana Cooka (aka Fat Boy Slim) - Southern Fried Records. Wszystkie numery spotkały się z uznaniem didżejów, prasy, a przede wszystkim publiczności. W międzyczasie Dusty Kid pracował nad swym pierwszym albumem, grał na imprezach w różnych zakątkach świata, a ponadto znalazł czas na stworzenie remiksów dla Josha Gabriela i The Droyds. Ostatecznie w 2009 roku ujrzał światło dzienne długo wyczekiwany longplay "A Raver's Diary" wydany przez Boxer Recordings.
Live set Dusty Kida jest trudny do gatunkowego zaszufladkowania. Z połączenia brzmień techno z wpływami elektroniki lat 80. i domieszką nurtu acid house oraz minimal, mamy do czynienia z eklektyczną mieszanką potężnego beatu.
źródło: www.audioriver.pl
więcej: www.myspace.com/dustylittlekid
reklama
