Kolejny festiwal NowoBrzmienia już za kilka dni

Już niebawem, 18 maja we Wrocławiu wystartuje kolejna odsłona Festiwalu NowoBrzmienia.

Festiwal NowoBrzmienia to 5. edycja wrocławskiej imprezy promującej alternatywnych artystów tworzących muzykę opartą na elektronice, która odbędzie się w dniach 18-19.05.2012 we Wrocławiu w Klubie Włodkowica 21 (ul. Włodkowica 21). Początek koncertów o godz. 20:00.

Ceny biletów: 25zł (przedsprzedaż) i 33zł w dniu imprezy. Bilety można kupić we Wrocławskim Klubie Formaty (ul. Samborska 3-5) oraz w Klubie Włodkowica 21.

Organizatorem imprezy jest Wrocławski Klub FORMATY www.wkformaty.pl

Program:
18.05.2012 - Boxcutter, kIRk, The Natural Born Chillers, PTR1
19.05.2012 - Ital Tek, Rubber Dots, B Szczesny, Lil Ironies

iTAL tEK jest pseudonimem angielskiego producenta muzyki elektrycznej Alana Myson. Ma on podpisany kontrakt z labelem Mike’a Paradinasa Planet Mu, a jego muzyka sięga od mrocznego, basowego i mocno industrialnego dubstepu do głębokiej, melodyjnej elektroniki. Pochodzi z Brighton i po raz pierwszy zaistniał w 2006 roku, kiedy rozpoczął współpracę z internetową wytwórnią Net Lab. Wtedy wydał swoją pierwszą EP-kę „Terminator 2”, a niedługo potem pojawiło się kolejne pięć nagrań artysty z udziałem samego Arnolda Schwarzenegera. W 2008 roku wydał swój debiutancki krążek „Cyclical”. W tym samym czasie muzyk zakończył współpracę z Net Lab. Miał na to wpływ uznany DJ, który zaproponował mu udział w nagraniach dla stacji BBC Radio's Mary Anne Hobbs. Zaowocowało to udziałem iTAL tEKa w projekcie muzycznym "Evangeline".

W 2010 roku iTAL tEK wydał drugi album "Midnight Colour", który zebrał wiele pozytywnych recenzji na całym świecie. W 2012 roku artysta zapowiada wydanie swojego trzeciego albumu.

Barry Lynn to gitarzysta, basista i producent pochodzący z Płn. Irlandii. Od 2005 roku wydaje muzykę w labelach takich jak Hotflush, jego własnym labelu Kinnego Records praz Planet Mu (dla tej ostatniej wydał szcześć albumów). Jest głównie znany z utworów oscylujących w stylistyce dubstepowej, którą tworzy właśnie pod pseudonimem Boxcutter. Oprócz tego wydaje muzykę firmując ją swoim nazwiskiem a rzadziej także jako The Host.

kIRk to zespół poszukujący nowych form wyrazu na styku muzyki elektronicznej oraz akustycznej. Grupę tworzy trzech muzyków: Paweł Bartnik (instrumenty elektroniczne), Olgierd Dokalski (trąbka) i Filip Kalinowski (gramofony). Każdy z nich wyrastał na innych brzmieniach, zatem każdy podchodzi do dźwięku nieco inaczej. Płaszczyzną porozumienia jest dla nich improwizacja, która pozwala wyjść daleko poza ograniczenia gatunkowe. Tu prym wiedzie intuicja i umiejętność prowadzenia dialogu. Owocem jest muzyka pełna organicznej dramaturgii, nieskażona oczywistością.

LiL Ironies to zupełnie nowe zjawisko na światowej scenie muzyki alternatywnej. Ich muzyka to
zderzenie estetyki retro z współczesnymi dźwiękami – wszystko na płaszczyźnie muzycznej czerpiącej
z wielu gatunków – od drum’n’bassu i trip-hopu poprzez avant-pop, aż do dokonań twórców
minimalizmu. "uważamy, że współczesna muzyka jest przearanżowana i "przepompowana". Przeciętny
słuchacz radia często nie rejestruje już różnic pomiędzy słyszanymi utworami. Mnogość
elementów, kompresja i perfekcja brzmień w rzeczywistości zabijają muzykę i odbierają jej
ducha."- mówi Kinta, czołowa postać zespołu. Właścicielka charyzmatycznego, miejscami schizofrenicznego i
depresyjnego wokalu, w którym jedni słyszą Beth Gibbons, inni Marlenę Dietrich, a jeszcze inni mówią
o żeńskim wcieleniu Glenna Danziga. W połączeniu z tekstami opisującymi najskrytsze emocje
wokalistki i członków LIL Ironies, to studium bolesnego przeżywania życia i sztuki "naprawdę" -
zjawisko zapomniane dla pokolenia facebooka.

Muzycy LIL Ironies postawili na prostotę i minimalizm. Paradoksalnie instrumentarium muzyków jest bardzo
szerokie - starają się eksplorować dostępność wszystkich współcześnie dostępnych brzmień - od
piwnicznie brzmiącej perkusji czy zabawkowych klawiszy, kontrabasu i suchej gitary po cyfrowe pady,
monofoniczne syntezatory analogowe, a nawet wirtualne instrumenty. Jednak wykorzystując te
możliwości, ich utwory wciąż brzmią jakby były „niedoaranżowane”. Instrumentaliści LIL ironies
napawają się ciszą, pozostawiając dużo miejsca wokalistce.

Nieustannie poszukując nowych form wyrazu, producent, DJ i realizator dźwięku PTR1 od zawsze spędzał godziny starając się wycisnąć maksimum ze sprzętu i oprogramowania zgromadzonego w swoim domowym studiu. Rozpoczynając swą podróż od instrumentalnego hip-hopu, przez breakbeat, drum’n'bass i różne eksperymentalne formy, trafił wreszcie na obszar znajdujący się gdzieś pomiędzy dubstepem, dubową elektroniką, ambientem, UK garage oraz techno i eksploruje go do dziś.

PTR1 jest autorem bardzo dobrze przyjętej przez krytyków i miłośników tego typu brzmień Ep-ki zatytułowanej "Above The Structures", wydanej w listopadzie 2010 przez Concrete Cut (Polska), jak również wielu remiksów dla takich artystów jak Inanna, Tom Encore, Substep Infrabass, Teielte, Krojc oraz Liquid Molly. Współpracuje również z labelami Crude Records (Kanada), dla którego pod koniec 2011 roku wydał kolejną Ep-kę wspólnie z Substep Infrabassem oraz Dubporn Records (USA), który opublikował dwa jego remiksy utworów Inanny. Obecnie stale pracuje nad nowymi produkcjami, które niebawem ukażą się na kolejnych wydawnictwach.
Występując na żywo, producent prezentuje live act zawierający solidną dawkę niskiego basu, zróżnicowanego beatu i dubowych przestrzeni, bawiąc się zarówno własnymi produkcjami i remiksami jak również tworzonymi często w drodze improwizacji editami utworów innych artystów.

Rubber Dots to pomysł młodego duetu na nowoczesny i inteligentny electro–pop. Ich muzyka nie uznaje podziału na alternatywę i mainstream, nie boi się chwytliwych melodii i tanecznych rytmów. Ania Iwanek i Stefan Głowacki – trochę na przekór obecnym trendom – czerpią inspiracje raczej ze współczesnego electro i house'u. Nie muszą po raz kolejny obwieszczać powrotu lat osiemdziesiątych, vintage'owego brzmienia i kiczowatej stylistyki.

Koncerty Rubber Dots prowokują żywiołowe reakcje fanów. Powodem bez wątpienia jest zaangażowanie duetu w ich sceniczny performance. Ania, której głos porównywany jest do Roisin Murphy, swoją naturalnością i świeżością potrafi zahipnotyzować słuchaczy. Razem ze Stefanem – wulkanem pomysłów, tworzą unikalną całość, obok której trudno przejść obojętnie sympatykom nowoczesnych brzmień. Oboje od lat biorą aktywny udział w życiu muzycznej sceny stolicy. Ania Iwanek jako wokalistka zespołów takich jak: 6t's Club, Funktor, Purple Chocolate; Stefan Głowacki jako klawiszowiec formacji: Afro Kolektyw, Kolorofon, Bauagan Mistrzów, Phantom Taxi Ride czy Newest Zealand. Zespół promuje właśnie debiutancką płytę, której premiera odbyła się 24 października 2011 oku. W kwietniu/maju br. powinna ukazać się Ep-ka z nowymi utworami warszawskiego duetu.

The Natural Born Chillers to eksplodujące połączenie rock’n’rolla z electro, mieszanką pulsującej elektroniki, mocnych gitar i perkusji. Czerpiąca ze zderzenia gatunków energetyczna muzyka łączy klimat granego na żywo koncertu z roztańczoną klubową imprezą. W czteroosobowym składzie istnieją od 2008 roku – zaczynali od grania dj’skich setów łączących ich własne utwory z remixami, dziś na koncertach grają wyłącznie własne kompozycje. Byli gośćmi na największych polskich festiwalach (Heineken Open'er Festival, Coke Live Music Festival), regularnie grają koncerty na klubowych scenach w całym kraju. Stanęli także na scenie teatralnej – towarzysząc aktorom ze swoją graną na żywo muzyką, współtworzyli jeden z najsłynniejszych polskich spektakli ostatnich lat, „Samotność pól bawełnianych” w reżyserii Radosława Rychcika, przedstawienie zapraszane na festiwale z całego świata (Polska, Stany Zjednoczone, Kanada, Niemcy, Francja, Chile).

Bartosz Szczęsny (b szczesny) swą tożsamość muzyczną wypracowywał przez lata eksperymentując z różnymi gatunkami muzycznymi. Pierwszy utwór podpisywany jako „b szczesny” pt. "Adria" powstał w 2008 roku. Przełom w stylistyce i wyraźny zwrot w kierunku brzmień kojarzonych bardziej z nowoczesnymi odmianami nowojorskiego disco nastąpił w roku 2009, wraz z publikacją remiksu utworu zespołu Kamp! - "Cosmological".

Od 2010 gra w zespole Adre`N`Alin (do 2011) oraz angażuje się w projekcie Rebeka. Jego brzmienie to wypadkowa fascynacji starymi syntezatorami analogowymi, gatunkami takimi jak nu-disco, balearic, house a także electro. Nie zamyka się jednak w tych ramach, eksperymentuje z szeroko pojętą „elektroniką”. W trakcie koncertów korzysta z gitary basowej, syntezatora i kontrolerów midi.