THE JOSHUA REDMAN TRIO DZIŚ W OPERZE LEŚNEJ
Bałtycka Agencja Artystyczna BART zaprasza 3 lipca b.r. o godz. 20.00 do Opery Leśnej w Sopocie, gdzie wystąpi gwiazda jazzu, jeden z najsłynniejszych saksofonistów jazzowych, JOSHUA REDMAN. Artyście towarzyszyć będą na scenie Reuben Rogers (kontrabas) i Antonio Sanchez (perkusja).
Joshua Redman, absolwent prawa, można o nim śmiało powiedzieć: najlepszy prawnik wśród jazzmanów i najlepszy jazzman wśród prawników. Rozpoczął grę na saksofonie, gdy miał mniej więcej 10 lat, ale poważnie zaczął myśleć o graniu, kiedy w wieku 22 lat przeprowadził się do Nowego Jorku. Na jazzowej scenie zaistniał nieoczekiwanie, prezentując oryginalny styl, niebywałą wrażliwość i wirtuozerię. W roku 1991 wygrał Międzynarodowy Konkurs Saksofonowy im. Theloniusa Monka. Wtedy zaczął grać ze sławami jazzu i wygrywać ankiety czytelników sławnych magazynów muzycznych - Jazz Time, Rolling Stone czy Down Beat. Początkowo współpracował z ojcem, znanym saksofonistą Deweyem Redmanem. W marcu 1993 roku ukazał się jego debiutancki album „Joshua Redman”. Kolejna płyta „Wish” (nagrana z udziałem m.in. Pata Metheny'ego, Charliego Hadena) przyniosła Redmanowi uznanie i stanowiła wizytówkę jego stylu gry - kontynuatora akustycznej tradycji swingowania.
Trasa koncertowa promuje jego najnowszy album „Back East”, nagrany jako instrumentalne trio, w trudnej formule tria fortepianowego; to także pierwszy akustyczny album Redmana, od początku do końca, od czasu wydanego w 2001 roku „Passage of Time”. Nawiązując do genezy tytułu płyty Redmana, która jest związana z „Way Out West” Sonny'ego Rollinsa i dychotomią między Wschodnim a Zachodnim brzmieniem i harmonią, należy dodać, że na „Back East” znalazły się dwie nowe interpretacje kompozycji z płyty Rollinsa: „I'm an Old Cowhand” i „Wagon Wheel”. Album zawiera także piosenki innych legendarnych kompozytorów, m.in. Coltrane'a, Wayne'a Shortera, Richarda Rogersa i Oscara Hammersteina. Redman nadal wykazuje silną inspirację grą Sonny’ego Collinsa i jeszcze silniejsze zauroczenie mocnym tenorowym saksofonem, funkową grą w stylu Gene’a Ammonsa czy Eddie’ego Harrisa. Od czasu do czasu wciąż sięga, z dużym powodzeniem, po saksofon sopranowy.
BIOGRAFIA ARTYSTY
Na jazzowej estradzie zaistniał nagle i nieoczekiwanie, prezentując niebywały kunszt oraz wirtuozerię. Posiadał wszelkie niezbędne do zrobienia kariery kwalifikacje: wywiedziony z hard-bopu styl gry, doskonałą prezentację, harvardzkie wykształcenie, ojca słynnego saksofonistę Deweya Redmana, jak też niebywałą biegłość gry na instrumencie i oryginalny styl gry
Wbrew lansowanym opiniom, większy od sławnego ojca wpływ - wywarła na niego matka, rozbudzająca w nim potrzebę obcowania z muzyką. To ona zapisała 5-letnie dziecko do Berkeley's Centre For World Music, aby mogło tam zapoznać się z muzyką Indii i Indonezji. W szkole grał w jazzowym big-bandzie i mniejszych zespołach. Na drodze do kariery naukowej wygrał stypendium Uniwersytetu Harvarda na wydziale nauk społecznych. Ale tam właśnie zaczął poważniej interesować się jazzem, słuchać płyt nagranych przez mistrzów saksofonu powojennych lat, spędzać ferie letnie w Bostonie w gronie studentów wydziału jazzu Berklee College of Music. Po otrzymaniu 1991 r. dyplomu (z doskonałymi notami) przyjął pracę w Yale Law School. Zaczął odwiedzać kluby jazzowe, podejmować pracę sidemana, wreszcie jesienią 1991 r. wygrał Międzynarodowy Konkurs Saksofonowy im. Theloniousa Monka. Dzięki tej prestiżowej nagrodzie Redman znalazł się w kręgu osobistości jazzu. Teraz grali razem z młodym muzykiem Elvin Jones, Jack DeJohnete, Red Rodney, Paul Motian, Roy Hargrove, John Hicks. Swą pozycję gruntował, wygrywając prestiżowe ankiety czytelników "Jazz Time" w kategorii Najlepszego Nowego Artysty 1992, magazynu "Rolling Stone" w kategorii Hot Jazz Artist Of 1993, ankietę krytyków magazynu "Down Beat" - Saksofonista Tenorowy Zasługujący Na Szersze Uznanie. Redman podpisał też kontrakt z wytwórnią Warner Brothers, która w marcu 1993 wydała debiutancki album "Joshua Redman".
Kolejny, "Wish" (gdzie zagrali Pat Metheny, Charlie Haden i Billy Higins) przyniósł uznanie oraz był wizytówką jego stylu gry, pełnej ciepła i swingu. W 1994 r. Redman dołączył w czasie sesji nagraniowej do Joego Lovano (album "Tenor Legacy") lub toczył "bitwę saksofonową" z Kennym Garrettem (album "Jams") albo brał z nim udział w żywym i ekspansywym starciu dwóch saksofonów tenorowych. Innym razem doskonale pointował gitarowe riffy Pata Metheny'ego w czasie koncertu w San Francisco (album "Blue For Pat"). Błyskotliwa kariera znalazła odniesienie w kolejnych ciekawych albumach (np. "Mood Swing", "Freedom", "In The Groove") oraz koncertach (np. "Live At The Village Vanguard", "Jams").
Najnowsza płyta „Back East” to pierwszy akustyczny album jazzowego saksofonisty, nagrany jako instrumentalne trio; to także pierwszy akustyczny album Redmana, od początku do końca, od czasu wydanego w 2001 roku „Passage of Time”. Redman powrócił do Nowego Jorku ze swego nowego domu na Zachodnim Wybrzeżu, by nagrać „Back East”, w trzech różnych triach: Christian McBride (bas) i Brian Blade (perkusja); Larry Grenadier (bas) i Ali Jackson (perkusja); Reuben Rogers (bas) i Eric Harland (perkusja). Na płycie pojawiają się też goście, prezentujący trzy generacje saksofonistów: ojciec Redmana - Dewey Redman - gra w dwóch piosenkach („India” Johna Coltrane'a i „GJ” starszego Redmana); Joe Lovano pojawia się w „Indian Song” Wayne'a Shortera; Chris Cheek z kolei występuje w „Mantra #5” samego Redmana. Nawiązując do genezy tytułu płyty Redmana, która jest związana z „Way Out West” Sonny'ego Rollinsa i dychotomią między Wschodnim a Zachodnim brzmieniem i harmonią, należy jeszcze dodać, że na „Back East” znalazły się dwie nowe interpretacje kompozycji z płyty Rollinsa: „I'm an Old Cowhand” i „Wagon Wheel”. Album zawiera także piosenki innych legendarnych kompozytorów, m.in. Coltrane'a, Wayne'a Shortera, Richarda Rogersa i Oscara Hammersteina.
